پنیر بری یکی از محصولات لبنی است که از گذشته‌های دور تا به امروز در جوامع مختلف جهان مورد استفاده قرار گرفته است. اصولاً پنیر بری به وسیله تبخیر و خشک کردن شیر تولید می‌شود تا مواد چربی و مواد جامد در آن تمرکز شود. این فرآیند از دوران باستانی تا به امروز با تغییراتی در فرآیند تولید و نوع شیر مورد استفاده انجام شده است.
استفاده از پنیر بری به نظر می‌رسد که حداقل از دوره‌های نخستین تاریخ انسانی آغاز شده است. آثار باستانی مثل سفینه‌های فرعونیان مصر که حاوی مواد غذایی از قبیل پنیر بری هستند، نشان می‌دهند که تولید و استفاده از آن در زمان‌های باستانی وجود داشته است.
در طول تاریخ، فرآیند تولید پنیر بری توسط انسان‌ها توسعه یافته و بهبود یافته است. از مکانیزم‌های ساده مثل استفاده از کیسه‌های شیر گاو یا گوسفند تا به روش‌های پیچیده‌تری که امروزه در صنعت پنیرسازی به کار می‌روند، تاریخچه‌ی پنیر بری پر از تغییر و تحول است.
در اوایل قرن هفدهم، علمای اروپایی مانند آنتونی ون لیونهوک از هلند با استفاده از فرآیند‌های مختلف، بهبودهایی را در تولید و کیفیت پنیر بری ایجاد کردند. او از روش‌هایی مانند افزودن اسید به شیر برای جدا کردن مواد چرب و استفاده از قارچ‌های خاص برای تولید پنیر بری استفاده می‌کرد.
در سده‌های بعدی، تکنولوژی‌های پیشرفته‌تر و علمی‌تری برای تولید پنیر بری به کار گرفته شد. این شامل استفاده از فرآیندهایی مانند پاستوریزاسیون شیر و استفاده از باکتری‌های خاص برای افزایش کیفیت و ماندگاری پنیر بری است.
در حال حاضر، صنعت پنیرسازی به یکی از بزرگترین صنایع مواد غذایی در سراسر جهان تبدیل شده است و محصولات متنوعی از پنیر بری در بازارهای جهانی عرضه می‌شوند.
